ویندوز سرور ۲۰۰۳ نسبت به ویندوز ۲۰۰۰ گام بزرگی به جلو محسوب میشود. برای مدیران شبکه های ویندوز NT هم این نگارش جدید سیستم عامل مایکروسافت آن قدر ابزار و کنترلهای مدیریتی زیادی را به ارمغان آورده است که آنها را از ادامه کار با NT منصرف میکند.
ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در شرایط بسیار مختلفی میتوان نصب کرد. از نصب یک کپی از سیستمعامل بر روی کامپیوتری با یک درایو سخت پارتیشنبندی نشدۀ نو گرفته تا ارتقای یک نگارش قبلی یک سیستم عامل ویندوز.
با ارتقای درجا، تنظیمات فعلی، از جمله اَکانت کاربران و گروهها، پروفایلها، درایوهای اشتراکی، سرویسها و جوازها حفظ میشوند. فایلها و برنامههای نصب شده بر روی سیستم، از جمله تنظیمات رجیستری، آیکونهای میز کار و پوشهها نیز حفظ میشوند، اما این بدان معنی نیست که این برنامهها الزاماً با ویندوز سرور ۲۰۰۳ سازگارند.
در نصب کامل، هیچ چیزی، از جمله تنظیمات رجیستری، سرویسها، پوشهها و فایلهای غیرمربوط، از سیستم عامل قبلی باقی نمی ماند. نصب کامل تضمین میکند که همه کامپیوتر های ویندوز سرور ۲۰۰۳ در خط پایۀ خاصی قرار میگیرند.
سرویس مسیریابی و دستیابی از راه دور (RRAS) همیشه برای بسیاری از مدیران یک فناوری جذاب و در عین حال پیچیده بوده است. RRAS سرویسگیرندههای راه دور را قادر میسازد تا به منابع شبکۀ شما وصل شوند و از آنها استفاده کنند، و به این ترتیب مرزهای فیزیکی محیط شبکه را پشت سر میگذارد. RRAS همچنین راهی را برای وصل کردن منابع شبکه در اختیار میگذارد تا کاربران بتوانند به منابع شبکه ها که در غیر این صورت نامتصل میبودند دست یابند.
خدمات دایرکتوری پایگاه دادهای است که اطلاعات آن در یک هرم و با سلسله مراتب مشخص منظم شدهاند و دایرکتوری فعال، خدمات دایرکتوری شبکه ویندوز است که ساختار سلسله مراتبی (hierarchical) برای پیادهسازی و مدیریت ناحیه به وجود میآورد. دیرکتوری فعال فضای نام (name space) دارد که کاربران کاتالوگها و دامنهها، گروههای کاربر، کامپیوترها، چاپگرها و خطمشیهای امنیتی در یک پایگاه داده در آن قرار میگیرند. هر آیتم، مانند یک کاربر یا گروه را شیء دایرکتوری فعال مینامند.
خدمات نام ناحیه (DNS) یک ساختار سلسله مراتبی (هرمی شکل) پدید میآورد که توسط آن نامهای کامل ناحیه (FQDN)، نامهای میزبان و نامهای دیگری را به آدرسهای IP نسبت میدهد. نامگذاری در DNS ممکن است به صورت نامهای آشنا و روزمره یا آدرسهای منطقی (آدرسهای IP) باشد. مثلا هنگامی که در پنجره آدرس مرورگر وب عبارت Microsoft.com را تایپ کنید، یکی از سرورهای DNS که روی شبکه اینترنت قرار دارد یک نام FQDN (نام Microsoft.com) را به آدرس IP سایت Microsoft web نسبت میدهد.
پروتکل پیکربندی پویای میزبان (DHCP) به شما اجازه میدهد آدرسهای IP را به صورت پویا به کامپیوترها وسایل جانبی روی شبکه اختصاص دهید. آدرسهای IP از مخزنی از آدرسهای تهیه شده و به کامپیوترها اختصاص داده میشوند. اختصاص آدرس IP به صورت دائم یا موقت خواهد بود. وقتی این مساله را در نظر بگیرید که باید به هر کامپیوتر مشتری، آدرس IP ماسک زیر شبکه و آدرس دروازه اختصاص دهید، درمییابید که احتمال خطا در اختصاص آدرسها بسیار بالا است.
........................................
.......................................
نظرات شما عزیزان: