چهار نوع دسته بندي كلي براي هسته سيستمهاي عامل وجود دارد:
1. هسته يكپارچه (Monolithic)، كه انتزاع (abstraction)سختافزاري نيرومندي را فراهم ميآورد.
2. ريزهسته (Microkernel)، كه مجموعهاي كوچك از انتزاع ساده سختافزاري را به وجود ميآورد و از نرمافزارهايي با نام سرويسدهنده (Server) استفاده ميكنند تا قابليت بيشتري را ارايه دهند.
3. هسته دورگه (Hybrid) يا "ريزهسته اصلاح شده"، كه شباهت زيادي به ريزهسته دارد، با اين تفاوت كه به منظور اجراي سريعتر، شامل كدهايي اضافي در فضاي هسته ميباشد.
4. برونهسته (Exokernel)، كه هيچ گونه انتزاعي را فراهم نميكنند، ولي با استفاده از كتابخانهاي از توابع (libraries) براي افزايش كارايي، دسترسي مستقيم يا نيمهمستقيم به سختافزار را فراهم ميكنند.
هسته يكپارچه (Monolithic)
هسته يكپارچه (Monolithic)، يك رابط مجازي سطح بالا بر روي سختافزار تعريف ميكند. همچنين مجموعهاي از توابع براي پيادهسازي سرويسدهندههاي سيستم عامل، مانند مديريت پردازشها (Process Management)، همزماني (Concurrency) و مديريت حافظه را فراهم ميآورد.
حتي اگر تمام اجزايي كه به اين عمليات سرويس ميدهند از كل مجموعه هسته جدا باشند، از لحاظ همبستگي كد در تنگنا سختي خواهيم بود و با توجه به اينكه تمام اجزا در يك فضا اجرا ميشوند، بروز خطايي در يكي از آنها ميتواند كل سيستم را مختل كند. از طرفي ديگر، وقتي كه پيادهسازي تكميل و قابل اطمينان شد، شرايط همبستگي تنگاتنگ بين اجزاي داخلي باعث ميشود كه امكانات سطح پايين سيستم به طور موثري در دسترس قرار گيرد و منجر به يك هسته يكپارچه، با كارآيي بسيار بالا شود.
طرفداران هستههاي يكپارچه عقيده دارند كه اگر كدي خطا دارد نبايستي در هسته قرار داشته باشد (متعلق به هسته باشد). چرا كه در غير اين صورت، برتري اندكي نسب به ريزهستهها خواهند داشت. سيستمهاي عامل Linux و Unix را ميتوان جزو پيشرفتهترين هستههاي يكپارچه دانست
نظرات شما عزیزان:
نويسنده : سید امیر محمد میرصفی |
لينک ثابت
|شنبه 6 اسفند 1390برچسب:,| موضوع:
<-PostCategory->
|